Dost Bildiklerim


Sanırdım gündüzdü onlarla gecem,
İçimde ümitti dost bildiklerim,
Ne zaman yıkılıp yere düştüysem,
Bırakıp da gitti dost bildiklerim.

Nerde o sözlere kandığım günler,
Her gülen yüzü dost sandığım günler,
Acıdan kahrolup yandığım günler,
Terk edipde gitti dost bildiklerim.

Korkar oldum bana dostum diyenden,
Yoksa yok olandan, varsa yiyenden,
Ne onlardan eser kaldı, ne de benden…
Beni benden çaldı, dost bildiklerim.

Meydana çıkalı asıl cehreler,
Aydınlanmaz oldu artık geceler,
Yalanlar tükendi, indi maskeler,
Beni benden çaldı, dost bildiklerim

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir